گرافیک کده
(الاهم عجل لولیک الفرج) >>>چرا به خود نبالم وقتی تو مولای منی<<<گرافیک کده
(الاهم عجل لولیک الفرج) >>>چرا به خود نبالم وقتی تو مولای منی<<<انتقال داده با سرعت 100 گیگابیت در کابلهای مسی توسط استاد ایران
در حالی که دانشمندانی از سراسر جهان به دنبال دستیابی به راه حلهای موثری برای انتقال هرچه سریعتر داده ها هستند، پروفسور محسن کاوه راد استاد دانشگاه پنسیلوانیا از امکان افزایش قابل توجه ارسال داده ها در کابل های مسی مورد استفاده در شبکه های رایانه ای و اینترنتی خبر داد.
پروفسور محسن کاوه راد از اساتید برجسته و طراز اول مهندسی برق در دانشگاه پنسیلوانیا و از چهره های شناخته شده این عرصه از علوم در آمریکا گفت : با همکاری شرکت NEXANS که کابلهای مسی مورد استفاده در شبکه های رایانه ای و اتصال سیستم هاس رایانه ای و اینترنتی به بکدیگر را تولید می کند، امکان ارسال داده های دیجیتالی با سرعت 100 گیگا بیت بر ثانیه در 100 متر از کابلهای مسی نوع 7 را بررسی کرده ایم.
وی افزود : این مطالعات به تولید نسل جدیدی از کابل های Ethernet منجر شده است. Ethernet نوعی سیستم شبکه است که امکان حمل اطلاعات سمعی و بصری را همانند داده های رایانه ای فراهم می آورد.
این کابلها برای اتصال رایانه ها در محیطی محدود نظیر اتاق یا ساختمان یا برای ایجاد سیستم های رایانه ای موازی به کار می رود.
در حالی که خطوط طولانی سیستم های اینترنتی در حقیقت کابلهای فیبر نوری شیشه ای هستند که البته بسیار هم سریع هستند، عمدتا از کابل های مسی در فواصل نزدیکتر استفاده می شود.
علی انتشاری دانشجوی دوره لیسانس در رشته مهندسی برق از دانشگاه پنسیلوانیا که نتایج و جزئیات کامل این دستاورد جدید را به گروه مطالعات فوق سرعت IEEE در آتلانتای آمریکا ارایه کرده است، گفت: برای مثال در شبکه های خانگی استفاده از کابل های فیبر نوری پرهزینه تمام می شود.
تمامی کابلهای انتقال داده ها در فواصل طولانی و جایی که در سیگنال های ارسالی افت کیفیت دیده می شود، با محدودیت های زیادی روبرو می شوند. پیش از آنکه خطاها و تداخلات موجب آن شود که سیگنالهای غیرقابل بازیافت شوند، سیستم های کابلی از تکرار کننده ها - که مشابه مودم های رایانه ای هستند - برای دریافت، اصلاح یا تصحیح داده ها استفاده کرده و آن را مجددا ارسال می کنند.
فاصله میان تکرارکننده ها به کابل مورد استفاده و و معبر مورد استفاده از سوی مودم برای اصلاح خطاها بستگی دارد.
جریر فجولاح دانشجوی مقطع لیسانس در مهندسی برق و از دانشجویان پروفسور کاوه راد که در این پروژه نیز حضور دارد گفت : آنچه که ما ارایه می کنیم راه حلی ارزان قیمت تر و در عین حال ساده تر برای استفاده در شبکه های خانگی و محدود است.
تیم تحقیقاتی پروفسور کاوه راد با استفاده از اطلاعات مربوط به ویژگی های کابل های شرکت NEXANS کابل جدید و مورد نظر خود را با تمامی ویژگی های لازم ارایه کرده اند.
این محققان در ادامه دریافت کننده و منتشر کننده مجهز به کنسل کننده تداخلی را تولید کردند که می تواند داده ها را تا 100 گیگابیت با استفاده از معابر همسان و اصلاح کننده منتقل کند. کابل های Ethernet همچون کابل های مسی نوع 7 سیم های سنگین تری هستند که در عین حال در مقایسه با کابلهای مسی نوع 5 حفاظ بهتری دارند. گروه تحقیقاتی پروفسور کاوه راد آنالیز مشابهی را بر روی کابل مسی نوع 5 در سال 2003 انجام داده بودند.
انتشاری در این خصوص گفت: نرخ 100 گیگابیت داده در بیش از 70 متر کابل قطعا امکان پذیر است و ما در حال کار بروی گسترش آن به 100 متر هستیم.
وی افزود: اگرچه ممکن است در حال حاضر طرح مودم 100 گیگابیت از بعد فیزیکی قابل درک باشد اما در حال ارایه نقشه راهی برای طراحی مودم فوق سرعت برای 100 گیگابیت هستیم.
پروفسور کاوه راد گفت : در نسل های آینده، فناوری طراحی و ساخت مداربندی تراشه ای امکان تولید این مودم ها را خواهد داد. در حال حاضر طرح تراشه حدود 65 نانومتر است اما این انتظار را داریم که در دو نسل آتی به آنچه که می خواهیم برسیم.
انتقال داده ها با نرخ 100 گیگابیت حیرت آور است. برای روشن شدن هرچه بیشتر دستارود حیرت آور پروفسور کاوه راد ارایه مثالی خالی از لطف نیست : کل دانشنامه عظیم بریتانیکا در برگیرنده 1 گیگابایت اطلاعات است. هر بایت معادل 8 بیت است و بنابراین یک گیگابایت معادل 8 گیگابیت است. نرخ 100 گیگابیت در هر ثانیه در طول 100 متر کابل مسی معادل انتقال 5/12 دانشنامه عظیم بریتانیکا در تنها یک ثانیه است!
مصاحبه با محسن نامجو
آقای نامجو چرا از دانشگاه انصراف دادید؟
وقتی رفتم دانشگاه، می خواستم تغییراتی توی موسیقی ایرانی انجام بدهم، اما آن جا اساسا به آهنگسازی یا حتی به گروه نوازی اعتقاد نداشتند. حتی یک گروه هم توی دانشکده تشکیل نمی شد یا اجازه اش را به دانشجوها نمی دادند. معتقد بودند که دانشجو باید تلمذ کند و رابطه دانشجو و استاد، مرید و مرادی باشد. به خصوص داریوش طلایی و مجید کیانی روی این نظر تاکید داشتند. آن ها می گفتند موسیقی ایرانی، بداهه نوازی خلاقه برای خود ردیف است. می گفتند دونوازی است. گروه اصلا وجود نداشت و طبیعی بود این با سلیقه من جور درنمی آمد.
بعدش رفتید سربازی؟
نه، یک مدتی دستیار استاد محمدرضا درویشی بودم. توی یکی دو تا فیلم، مثل تخته سیاه سمیرا مخملباف، نوازندگی کردم و یک تکه هایی خواندم. تازه وارد دنیای حرفه ای شده بودم. سال 79 بود که رفتم سربازی. آن جا دوره استراحت ذهنی من بود و با موسیقی راک و بلوز آشنا شدم.
رفقای سربازی؟ قبلا هم باهاشان آشنا بودید؟
نه، توی خدمت آشنا شدیم، یعنی همشهری هام بودند. بعد از خدمت که برگشتم، با هم بودیم. یک گروه راک تشکیل دادیم به اسم گروه ماد . کنسرت دادیم و کلا وارد تجربه کاری شدیم.
یعنی این اتفاق توی دانشگاه نیفتاد و توی سربازی افتاد؟
دقیقا. دانشجوهای موسیقی خیلی پرت اند و خیلی در این مورد بی سوادند. مثلا طرف چهار تا ساز می زند ولی تابه حال یک قطعه از اریک کلاپتون نشنیده.
جنس تجربه های گروهتان چه جوری بود؟
یکی از تجربه هایی که با دوستم عبدی بهروان فر - که گیتاریست ترنج و چند قطعه دیگر است - داشتیم، این بود که من سه تارم را پیک آپ به اش وصل کردم و زدم. ساعت ها با عبدی ساز می زدیم؛ او گیتار، من سه تار. بعد از سه چهار ساعت می دیدیم که او دارد با گیتار، سبک خراسانی می زند و من با سه تار بلوز می زنم. این جابه جایی عملا اتفاق افتاد.کم کم به این نتیجه رسیدیم که گام موسیقی خراسانی، قوچانی یا قشقایی یا ترکمنی با گام بلوز عین هم هستند. کافی است از دو، رِ، می، فا، رِ را حذف کنی تا بشود بلوز. این مقوله ای بود که به ذهن هر کسی می توانست برسد. این همه دارند سه تار می زنند ولی کسی این را نفهمیده بود.
تلفیقی بودن کارها صرفا به خاطر این تجربه بود؟
من فکر می کنم تلفیق، اپیدمی زمانه ما شده. یعنی هر موزیسینی برای این که بتواند به روز باشد باید تلفیق انجام بدهد. ولی در تلفیق نباید فقط ابزار یا سازها تلفیق بشوند، می شود با یک سه تار تک هم به این نتیجه رسید.
تجربه ای که ما توی بحث تلفیق موسیقی آن طرفی با کلام این طرفی داشتیم، تجربه گروه اوهام است. کار شما چه فرق هایی با کار آن گروه دارد؟
ببینید، من برای اوهام احترام قائلم که توانست این تجربه را قبل از همه انجام بدهد، اما نکته این جاست که خواننده های این گروه یا گروه های مشابه، تسلط کافی به موسیقی ایرانی ندارند. آن ها خیلی جلوتر از زمان خودشان بودند و ایده های خوبی داشتند. ولی آواز ایرانی را بلد نبودند و نتوانستند کار را کامل انجام بدهند. من مدیون دانستن آواز ایرانی هستم.
اصلا تلفیق، اسم مناسبی است برای کاری که می کنی؟ چون مثلا گروه آکسیوم آو چویس را هم می شود گفت کار تلفیقی می کنند.
یک جور ایرانیزه کردن کار است. ربع پرده ها را که اضافه کنی، کار ایرانی می شود.
یعنی کارهایت ایرانی هستند؟
می خواهم ایرانی فرض بشوند. یک بار اتفاقی با مدیر برنامه هایم، آقای فراستی را سوار کردیم. من جلو بودم و ایشان من را نمی دید. ایشان یک مثالی زد از یک سی دی که تازه گل کرده و گفت این سی دی را که شنیدم، به بهمن قبادی گفتم این جوان، موسیقی خراسانی را آورده، راک را هم آورده، ولی وقتی می شنوم به ایرانی بودنم افتخار می کنم؛ چرا که موسیقی ایرانی توی پرچم او هست ولی راک زیر آن قرار گرفته؛ کاری که تو برعکس اش را انجام می دهی.